Het continental breakfast van Microtel is niet onaardig. Brood, bagels, wafels (zelf bakken) yoghurt, fruit, cereals en niet al te slechte koffie. De chauffeurs gaan daarna met de hotel shuttle terug naar het vliegveld waar de Alamo bus klaar staat om ons naar het grote parkeerterrein te brengen waar de auto verhuur bedrijven zijn gevestigd. Alles verloopt soepel, hoewel de dame die ons hielp zeer teleurgesteld was dat we ons geen extra verzekeringen lieten aanpraten. Uiteindelijk was het na wat proef rijden en bagage laden toch nog rond de middag toen we op weg gingen naar de Walmart, om wat snacks, brood, water enzovoort in te slaan. Ook kopen we een paar simpele telefoontjes zodat we onderling van auto tot auto met elkaar kunnen communiceren.

Dan echt op weg richting Fort Robinson, via de I 25 Noord. Maar waar we niet aan hadden gedacht was, dat het Labourday weekend verkeer al vroeg op gang was gekomen, dus de eerste 40 kilometer ging gepaard met veel vertraging. Langzamerhand verdwijnt de drukte en krijgt de prachtige natuur de overhand, zeker als we Wyoming binnenrijden en schuin doorsteken naar Nebraska. Net voor donker rijden we het terrein op van Fort Robinson. Inchecken en snel het restaurant in voor een late maaltijd. Morgenochtend een paar uurtjes rondkijken en daarna snel door naar Kyle waar we zijn uitgenodigd om de festiviteiten voor de opening van het nieuwe schooljaar van het Oglala Lakota College mee te maken. Michelle May van de bibliotheek is onze gastvrouw.